Gospodarowanie majątkiem spółdzielni: fundusze, zysk i strata

Gospodarowanie majątkiem spółdzielni: fundusze, zysk i strata

Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą na zasadach rachunku ekonomicznego przy zapewnieniu korzyści członkom spółdzielni. Spółdzielnia odpowiada za swoje zobowiązania całym majątkiem. Zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów ustawowych, stanowi nadwyżkę bilansową.  Nadwyżka bilansowa podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego zgromadzenia. Co najmniej 5% nadwyżki przeznacza się na zwiększenie funduszu zasobowego, jeżeli fundusz ten nie osiąga wysokości wniesionych udziałów obowiązkowych.

Część nadwyżki bilansowej pozostałej po dokonaniu odpisu przeznacza się na cele określone w uchwale walnego zgromadzenia. Zasady podziału nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni określa statut. Jeżeli zadeklarowane przez członka udziały nie zostały w pełni wniesione, kwoty przypadające członkowi z tytułu podziału nadwyżki bilansowej zalicza się na poczet jego niepełnych udziałów.  Jeżeli podział części nadwyżki bilansowej między członków ma nastąpić w formie oprocentowania udziałów, w podziale tym uwzględnia się byłych członków (ich spadkobierców), którym przysługują roszczenia o wypłatę udziałów.

Zasady podziału nadwyżki bilansowej powinien określać statut spółdzielni, a konkretne rozstrzygnięcie swoją uchwałą podejmuje walne zgromadzenie (albo zebranie przedstawicieli, bo w niektórych spółdzielniach jeszcze one działają). Przepisy nie zawierają żadnych wskazań ani ograniczeń, na co spółdzielnie mieszkaniowe mają przeznaczyć nadwyżkę.

Nadwyżka bilansowa podzielona między członków stanowi rodzaj rekompensaty dla członków za wykorzystanie przez spółdzielnię udziałów członkowskich. Wysokość tej nadwyżki jest uzależniona od dochodu spółdzielni uzyskanego w skali całego roku. Stąd jej podziału w formie oprocentowania udziałów nie można odnosić do stanu udziałów z ostatniego dnia roku, którego nadwyżka dotyczy. Musi on uwzględniać skalę całego roku, zatem uwzględniać to, przez jaki okres udziały pozostawały w dyspozycji spółdzielni.

Zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są:

1) fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na udziały członkowskie z podziału nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach;

2) fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, części nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach.

Spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych przepisach oraz w jej statucie. Oprocentowanie wkładów pieniężnych stanowi koszt uzyskania przychodów.

Roczne sprawozdania finansowe spółdzielni podlegają badaniu pod względem rzetelności i prawidłowości. Uchwałę w tym zakresie podejmuje rada nadzorcza.  Roczne sprawozdanie z działalności spółdzielni, łącznie ze sprawozdaniem finansowym i opinią biegłego rewidenta, jeżeli podlega ono obowiązkowemu badaniu, wykłada się w lokalu spółdzielni co najmniej na 14 dni przed terminem walnego zgromadzenia w celu umożliwienia członkom spółdzielni zapoznania się z nim.

Straty bilansowe spółdzielni pokrywa się z funduszu zasobowego, a w części przekraczającej fundusz zasobowy - z funduszu udziałowego i innych funduszów własnych spółdzielni według kolejności ustalonej przez statut. Straty pierwszego roku obrachunkowego po założeniu spółdzielni mogą być pokryte w roku następnym. Gdyby fundusze własne nie wystarczyły na pokrycie strat, walne zgromadzenie może podjąć uchwałę zobowiązującą członków do wcześniejszego wpłacenia udziałów, niż to przewiduje statut.

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

4.9/5 - (34 votes)

Dodaj komentarz