Umowę o pracę zawiera się na okres próbny, na czas nieokreślony albo na czas określony. Stosunek pracy nawiązuje się w terminie określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy, a jeżeli terminu tego nie określono - w dniu zawarcia umowy. Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Długość trwania poszczególnych umów w ramach limitu oraz wymiar ewentualnych przerw między nimi są bez znaczenia. Przy obliczaniu okresu 33 miesięcy zatrudnienia z okresu pozostawania w stosunku pracy należy odliczyć okres korzystania przez pracownika z urlopu bezpłatnego. Okresu tego urlopu nie wlicza się bowiem do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, a okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony rodzi po stronie pracownika ekspektatywę korzystniejszego zatrudnienia na podstawie umowy na czas nieokreślony. Przekroczenie opisanych tutaj limitów powoduje przekształcenie się umowy zawartej na czas określony w umowę na czas nieokreślony. Następnego dnia po upływie 33 miesięcy zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony umowa łącząca pracownika z jego ostatnim pracodawcą staje się umową na czas nieokreślony. Jest to jednak ten sam stosunek pracy i czynności prawne stron dokonane przed tym przekształceniem zachowują moc. Natomiast w przypadku zawarcia czwartej umowy na czas określony staje się ona umową na czas nieokreślony w dniu jej zawarcia. Ta umowa kształtuje treść stosunku pracy z wyjątkiem czasu jego trwania. Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie, nowej umowy o pracę na czas określony w rozumieniu powyższym.
Reguł opisanych wyżej nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony:
1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie
- jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.
Zawarcie umowy na czas określony obiektywnie uzasadnionej powoduje powstanie po stronie pracodawcy obowiązków informacyjnych. W odniesieniu do każdej z nich pracodawca (przy udziale pracownika) obowiązany jest zamieścić w umowie o pracę informację o obiektywnych przyczynach uzasadniających zawarcie umowy na czas określony. Pracodawca zawiadamia właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu umowy o pracę, o której mowa pkt 4, wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia.
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.