Przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. W przypadku gdy wspólnik albo akcjonariusz wniósł wkład niepieniężny mający wady, jest on zobowiązany do wyrównania spółce kapitałowej różnicy między wartością przyjętą w umowie albo statucie spółki a zbywczą wartością wkładu. Umowa albo statut spółki może przewidywać, że spółce przysługują wówczas także inne uprawnienia. Wierzytelność wspólnika albo akcjonariusza z tytułu pożyczki udzielonej spółce kapitałowej uważa się za jego wkład do spółki w przypadku ogłoszenia jej upadłości w terminie dwóch lat od dnia zawarcia umowy pożyczki.
Wspólnik i akcjonariusz nie może potrącać swoich wierzytelności wobec spółki kapitałowej z wierzytelnością spółki względem wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów albo akcji. Nie wyłącza to potrącenia umownego. Dopuszczalność nieograniczonego potrącenia mogłaby prowadzić do częściowego zwolnienia wspólnika albo akcjonariusza z tego obowiązku. Jeżeli zatem dwie osoby są względem siebie dłużnikami i wierzycielami, to mogą zawrzeć umowę o umorzeniu przysługujących im wobec siebie wierzytelności także wówczas, gdy nie spełniają przesłanek warunkujących dokonanie ustawowego potrącenia jednostronnego.
Nie istnieje zamknięty katalog aportów. Według ustaleń przyjętych w doktrynie, do kryteriów zdolności aportowej danego przedmiotu należy zaliczyć:
1) zdolność bilansową (tj. możliwość oznaczenia, wycenienia i umieszczenia wkładu w bilansie spółki po stronie aktywów);
2) zbywalność prawa lub możliwość jego ustanowienia, czyli możliwość prawnego zadysponowania przedmiotem wkładu na rzecz spółki z uwzględnieniem;
3) przydatność i faktyczna dostępność wkładu dla spółki;
4) możliwość wejścia wkładu do masy upadłościowej lub likwidacyjnej.
Wkładem mogą być pieniądze, którymi są nie tylko gotówka, ale również pieniądz bezgotówkowy. W rachubę wchodzi zatem zarówno przekazanie gotówki, wpłata na konto, polecenie przelewu, przekaz, pieniądz elektroniczny. Wykluczyć należy natomiast jako wkład pieniężny tzw. pieniądz prywatny w postaci weksla, mimo jego funkcji płatniczej. Weksel nie jest surogatem pieniądza i wręczenie go nie może być uważane za równoznaczne z zapłatą. W konsekwencji weksel nie może stanowić wkładu pieniężnego.
Wadami są zarówno o wady fizyczne, jak i prawne, a ich definicji szukać trzeba w przepisach o rękojmi przy sprzedaży. Regulacja ustawowa ogranicza odpowiedzialność wspólnika (akcjonariusza) do obowiązku wyrównania spółce różnicy wartości wkładu. Jest to zatem odpowiedzialność wobec spółki, a nie wobec innych wspólników (akcjonariuszy) oraz wierzycieli spółki, związana z osobą wnoszącą aport, a nie z posiadaniem udziałów (akcji). Zbycie udziałów lub akcji nie powoduje więc przejścia zobowiązania, o którym mowa, na nabywcę.
Istotne znaczenie ma ustalenie dnia, według którego należy określić wartość zbywczą aportu; nie będzie to ani dzień ujawnienia wady, ani zgłoszenia przez spółkę wspólnikowi roszczenia, lecz dzień objęcia udziału lub akcji przez wspólnika
Spółka musi wykazać istnienie wady aportu oraz różnicę między wartością przyjętą w umowie lub statucie a rzeczywistą zbywczą wartością aportu. Sam fakt istnienia wady nie jest wystarczający, gdyż aport - z uwagi na wady - może być przyjęty po cenie obniżonej. W takim wypadku brak jest jednej z przesłanek. Wspólnik i akcjonariusz są wolni od obowiązku wyrównania spółce różnicy tylko wówczas, gdy aport stanowią rzeczy ruchome, a wady fizyczne powstały po przejściu na spółkę niebezpieczeństwa i z innych przyczyn niż tkwiące w rzeczy.
Udzielenie przez wspólnika spółki z o.o. albo akcjonariusza spółki akcyjnej pożyczki spółce należy traktować jako formę finansowania działalności spółki ze źródeł zewnętrznych, której celem jest dostarczenie środków podlegających zwrotowi, a co za tym idzie nieprowadzącą do zwiększenia jej majątku. Brak związania środków finansowych lub rzeczowych stanowiących przedmiot pożyczki przesądza o jej atrakcyjności jako metody dokapitalizowania spółki. Za jej pomocą można szybko wprowadzić do spółki przede wszystkim środki finansowe i równie szybko je odzyskać, bez konieczności zachowania procedur przewidzianych dla podwyższenia kapitału zakładowego czy dopłat.
Podstawową formą dokapitalizowania spółki przez wspólnika (akcjonariusza) jest wniesienie wkładu, co jednak powoduje skutek związania przedmiotu składu jako aktywu i wyklucza możliwość jego zwrotu w trakcie istnienia spółki. Ponadto przepisy dotyczące spółki z o.o. stwarzają możliwość udzielenia przez wspólnika dopłaty, która stanowi szczególną pożyczkę. Także w tym przypadku w rachubę wchodzą regulacje określające jej zwrot. Udzielenie spółce pożyczki przez wspólnika (akcjonariusza) zakłada z istoty umowy pożyczki brak „związania” kapitału powierzonego spółce, a więc możliwość jego zwrotu pożyczkodawcy. Tym samym jest formą finansowania działalności spółki poza obowiązkiem wnoszenia wkładu bądź dopłaty.
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
